ร่างโปร่งซุกตัวลงกับผ้านวมผืนหนานัยน์ตากลมหลับพริ้มราวกับคนฝันดี
วงแขนเรียวนั้นเอื้อมไปโอบรั้งหมอนข้างที่อยู่ใกล้ตัวมากอดเอาไว้แน่นอย่างหวังว่าจะได้รับความอบอุ่นจากมัน
ท่าทางที่ดูน่ารักน่าชังนั้นเรียกรอยยิ้มจากคนมองได้เป็นอย่างดี ปลายนิ้วยาวเกลี่ยแก้มนิ่มที่ไม่ได้สัมผัสมานานอย่างเชื่องช้าแต่นั้นมันก็ทำให้คนความรู้สึกไวอย่างโจ
คยูฮยอนสะดุ้งตื่นได้ไม่ยาก
“อือ..ใครน่ะ” เสียงนุ่มถามอย่างงัวเงียในขณะที่มือเรียวยกขึ้นหวังจะขยี้ตาเพื่อไล่ความง่วงงุนก็ต้องชะงักเพราะฝ่ามืออุ่นนั้นรั้งเอาไว้ได้ทัน
ความอบอุ่นที่คยูฮยอนคุ้นเคยทำให้เจ้าตัวพยายามเพ่งคนตรงหน้ามากขึ้นไม่อยากคิดว่านั้นเป็นคนรักของตัวเองเพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้แน่ๆ..แล้วคนตรงหน้าผมนี่เขาเป็นใครกันละครับ..
“พี่บอกแล้วไงว่าอย่าขยี้ตา”
“พะพี่ซีวอน..”
คยูฮยอนเอ่ยเรียกชื่อเสียงสั่นน้ำสีใสคลอหน่วงไปทั้งนัยน์ตาและพร้อมที่จะหยดลงมาเสมอ
เสียงทุ้มนั้นหัวเราะแผ่วยามที่เห็นคนรักแสดงท่าทางขี้แยออกมาได้ง่ายๆปลายนิ้วโป้งเอื้อมมาเกลี่ยน้ำตาสีใสที่คลออยู่ให้หายไปอย่างเบามือก่อนจะโน้มหน้าลงเข้าไปใกล้คยูฮยอนมากขึ้น
“ครับพี่เอง” ซีวอนพูดพูดในขณะที่ริมฝีปากก็ยังคงทำหน้าที่ไล้จูบตั้งแต่หน้าผากมน
เปลือกตาบางทั้งสองข้างที่ปิดพริ้มรอรับสัมผัสแต่โดยดี
ปลายจมูกรั้นที่แดงระเรื่อจากการกลั้นร้องไห้
แก้มนิ่มที่เขาได้สูดดมความหอมคล้ายกับวนิลาไปเมื่อครู่และริมฝีปากอิ่มนุ่มหยุ่นที่ไม่ได้สัมผัสมานาน
“พี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง..พี่เป็นเจ้าชายนิทราอยู่ไม่ใช่เหรอครับ” คยูฮยอนถามในสิ่งที่ตนสงสัยเช่นเดียวกับซีวอนที่สงสัยแต่กลับไม่ได้เอ่ยคำตอบใดๆออกมามีเพียงแต่รอยยิ้มที่ส่งให้เด็กน้อยขี้สงสัยในอ้อมกอดเท่านั้น
ร่างสูงขยับตัวขึ้นคร่อมคยูฮยอนเอาไว้เพียงเท่านี้ใบหน้าหวานก็ซับสีแดงระเรื่ออย่างน่ามองเพราะรู้ดีว่าต่อไปนี้จะเกิดอะไรขึ้น
“พี่ก็ไม่รู้ว่าพี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงรู้เพียงแต่ว่าพี่มาอยู่ตรงหน้าคยูฮยอนแล้วและพี่คิดถึงคยูฮยอนมากนะครับ”
เสียงทุ้มที่กระซิบแผ่วข้างหูยังไม่ทำให้คยูฮยอนเขินได้เท่ากับคำพูดเพราะๆแถมยังหวานเลี่ยนแบบนี้ปกติพี่ซีวอนไม่ใช่คนพูดประโยคหวานๆง่ายๆเว้นเสียแต่ว่าจะคิดถึงมากถึงได้พูดได้แบบไม่ติดขัดแบบนี้โอ๊ยคยูฮยอนเขินตัวจะแตกตายแล้วครับ-/////-
“ผมก็คิดถึงพี่
คิดถึงมากๆเลยละครับ” คยูฮยอนได้ทีก็อ้อนคนตรงหน้าเสียยกใหญ่วงแขนเรียวโอบลำคอแกร่งเอาไว้แล้วดึงรั้งใบหน้าคมให้โน้มต่ำลงมาบดเบียดกับริมฝีปากของตนเอง
แน่นอนว่าชเว ซีวอนจะไม่พลาดโอกาสแบบนี้แน่
ขายาวแทรกกลางระหว่างลำตัวโดยที่คยูฮยอนเองก็ให้ความร่วมมือแยกขาเรียวออกให้โดยง่าย
ปลายลิ้นเล็กที่เข้าสู่โพรงปากอุ่นร้อนเป็นครั้งแรกก็เงอะๆงะๆทำอะไรไม่ถูกเพราะทุกครั้งซีวอนจะเป็นฝ่ายรุกเขาตลอดพอตนเองเป็นฝ่ายรุกแบบนี้ก็เลยไปไม่เป็น..ต่างจากชเว
ซีวอนที่แทบจะบ้าตายกับลิ้นเล็กของคยูฮยอนที่ปัดป่ายไปทั่วโพรงปากราวกับจะยั่วกันพอเขาจะเกี่ยวลิ้นก็ถอยหนีพอเขาถอยหนีก็รุกเข้ามาใหม่จนสุดท้ายความพยายามของซีวอนก็เป็นผล
“อือ..” คยูฮยอนเผยอริมฝีปากครางเสียงแผ่วยามที่ปลายลิ้นอุ่นเข้ารัดลิ้นเล็กของตนเสียจนชาหนึบสลับกับดูดดึงแรงๆอย่างกับคนกระหายน้ำ
แผ่นอกบางบดเบียดเข้ากับกับอกแกร่งเสียดสียั่วเย้าจนซีวอนเกือบเตลิดเผลอทำรุนแรงแต่ก็ต้องห้ามใจเอาไว้เพราะอยากละเมียดชิมความหอมหวานจากคนตรงหน้าให้มากที่สุด
มือหนาไล่ปลดกระดุมชุดนอนของคยูฮยอนออกจนหมดพร้อมกับดึงร่นให้หลุดออกจากตัว
ผิวขาวเนียนที่ไม่ได้สัมผัสมานานนั้นทำให้ซีวอนเผลอกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
ปลายนิ้วไล้สัมผัสตั้งแต่หน้าท้องขึ้นมายังแผ่นอกช้าๆจนคยูฮยอนตัวสั่นเล็กน้อยพยายามจะสะบัดหน้าออกจากรสจูบแต่คนอย่างชเว
ซีวอนไม่คิดจะเสียกำไรง่ายๆหรอกนะ
“อื้อ!” คยูฮยอนครางเสียงหลงทันทีที่ปลายลิ้นอุ่นนั้นรัดลิ้นเล็กของตนแน่นแล้วดูดดึงเป็นจังหวะจนคยูฮยอนเผลอคล้อยตาม
ปลายนิ้วทั้งสองที่ไต่มาจนถึงแผ่นอกบดคลึงกับยอดอกสีอ่อนจนคยูฮยอนแอ่นตัวรับสัมผัสนั้นอย่างเผลอไผล
ลิ้นอุ่นยอมละออกมาจากริมฝีปากอิ่มแต่ก็ไม่วายดูดดึงแรงๆอีกครั้งจนมันเจ่อบวมขึ้นสีแดงช้ำ
“ไอ้คยู..หวาน หวานมาก” คยูฮยอนหน้าแดงราวกับมะเขือเทศทันทีที่ได้ยินประโยคนั้นก่อนมือเรียวจะขยุ้มกับกลุ่มผมหนาทันทีที่ปลายลิ้นสัมผัสกับยอดอกสีอ่อน
ซีวอนเกร็งปลายลิ้นอุ่นแล้วไล้ไปรอบฐานราวกับจะยั่วให้คยูฮยอนนั้นขาดใจเสียให้ได้
“พี่ซีวอนฮื่อ..อยะอย่าแกล้งผมอ๊ะ” สิ้นเสียงนั้นริมฝีปากหยักก็งับเข้าที่ยอดอกสีอ่อนที่ล่อหน้าล่อตาอยู่นานสองนานให้เข้าสู่โพรงปากคยูฮยอนออกแรงจิกทึ้งผมหนาเสียจนไม่เป็นทรง
เมื่อลิ้นอุ่นดูดดึงขบเสียจนยอดอกนั้นกลายเป็นสีแดงระเรื่อชุ่มไปด้วยน้ำสีใสจากโพรงปากอุ่น
คยูฮยอนหอบหายใจหนักทันทีที่ซีวอนละริมฝีปากออกมาแต่ก็เพียงแค่ชั่วครู่เท่านั้นเพราะซีวอนนั้นลงไปละเลงกับยอดอกอีกข้างราวกับไม่อยากให้น้อยหน้ากัน
“อ๊ะอ่า..พี่ซีวอน” คยูฮยอนเบียดตัวเข้าหาซีวอนมากขึ้นราวกับคนไม่รู้ตัวแผ่นอกบางลอยขึ้นจากเตียงนุ่มให้ชายหนุ่มที่คร่อมตัวเองอยู่นั้นได้ดูดกลืนเสียให้พอใจ
ซีวอนกดปลายลิ้นหนักเข้าที่ยอดอกก่อนจะขบเม้มเบาๆเป็นการทิ้งท้าย มือหนาไล้ต่ำลงมาข้างล่างอย่างเงียบเชียบในขณะที่ริมฝีปากอุ่นก็พรมจูบอยู่กับแผ่นอกบางไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงไม่อยากทำให้คยูฮยอนมีรอยตอนนี้จึงทำได้เพียงแค่พรมจูบเบาๆลงไปเท่านั้น
คยูฮยอนปรือตาขึ้นมองซีวอนด้วยแรงอารมณ์ริมฝีปากอิ่มขบเข้าหากันเมื่อรับรู้ได้ว่ากางเกงนอนของตนได้ถูกถอดออกไปแล้วและตอนนี้ชั้นในของตนก็กำลังจะถูกถอดตามไปด้วย
มือเรียวเอื้อมมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตให้กับคนตรงหน้าอย่างเชื่องช้าและนั่นก็ทำให้ซีวอนชะงักมือไปชั่วครู่
ริมฝีปากหยักกดยิ้มที่มุมปากปลายลิ้นอุ่นแลบเลียที่ติ่งหูเล็กแผ่วเบาจนคยูฮยอนนั้นสะดุ้ง
“ยั่วพี่เหรอครับหืม..เด็กน้อย” แม้จะพูดไปแบบนั้นแต่ซีวอนเองก็ขยับฝ่ามือหนาเข้ามากอบกุมเข้ากับส่วนที่อ่อนไหวที่ร้อนระอุจากแรงอารมณ์ที่กำลังจะปะทุ
คยูฮยอนเม้มริมฝีปากนิดแล้วช้อนตามองคนที่คร่อมตนเองอยู่ปลายลิ้นเล็กแลบออกมาเลียเข้ากับที่กลีบปากหยักอย่างเชื่องช้า
“และพี่ไม่ชอบเหรอครับอ๊า..”
ความอดทนของซีวอนขาดผึงลงทันทีพร้อมกับเสื้อเชิ้ตที่หลุดออกจากตัว
ฝ่ามือหนาที่กอบกุมส่วนอ่อนไหวไว้แน่นขยับรูดรั้งด้วยความเร็วจนคยูฮยอนครางเสียงหลง
ซีวอนมองใบหน้าหวานที่หลับพริ้มในขณะที่ริมฝีปากก็ยังคงส่งเสียงครางออกมาเป็นระยะๆแบบนั้นแล้วแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างกระหาย
กระหายอยากจะเข้าไปในตัวของคยูฮยอนไวๆ..
“พะพี่ซีวอนเร็วหน่อยครับอ๊ะแบบนั้น..”
คยูฮยอนเอ่ยปากสั่งอีกคนอย่างไม่รู้ตัวแต่ก็นั้นแหละซีวอนยอมทำตามแทบทุกอย่างแล้วในตอนนี้
ฝ่ามือหนาเร่งขยับความเร็วขึ้นจนกายบางกระตุกเฮือกเพียงไม่นานน้ำขุ่นก็เปรอะฝ่ามือหนา
คยูฮยอนหายใจหอบจนแผ่นอกบางกระเพื่อมขึ้นใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อราวกับคนไปวิ่งมาเป็นสิบกิโล
ซีวอนก้มลงมองปลายนิ้วที่เปรอะไปด้วยคราบน้ำสีขาวขุ่นจากตัวคยูฮยอนก็ยกยิ้มลิ้นอุ่นแลบเลียปลายนิ้วที่เปรอะเปื้อนช้าๆต่อหน้าคยูฮยอนจนเจ้าตัวนั้นหน้าแดงหนักกว่าเก่า
“พี่ซีวอน..อ๊ะ!!” คยูฮยอนสะดุ้งสุดตัวเมื่อจู่ๆก็ถูกจับพลิกให้นอนคว่ำฝ่ามือหนารั้งสะโพกของคยูฮยอนให้สูงขึ้นแล้วป้ายคราบน้ำสีขาวขุ่นลงบนช่องทางคับแคบตรงหน้าอย่างแผ่วเบา
ใบหน้าหวานซุกลงกับหมอนนิ่มแล้วออกแรงจิกฝ่ามือลงกับผ้าปูที่นอนจนคนมองขมวดคิ้วเล็กน้อย
“กลัวพี่เหรอครับเด็กน้อย?”
เสียงทุ้มนั้นกระซิบข้างหลังหูแล้วพรมจูบไปตามต้นคอแม้คำพูดจะดูเหมือนจะหยุดการกระทำแต่ปลายนิ้วยาวกลับไปสะกิดอยู่ตรงปากทางจนทำให้คยูฮยอนสะดุ้งอยู่เป็นพักๆราวกับคนเป็นโรคกระตุก
ต้นคอขาวเด่นตรงหน้าทำให้ซีวอนเผลอยิ้มที่มุมปากมือหนาอีกข้างปัดผมที่ปิดต้นคอออกแล้วก้มลงไปขบเม้มหนักๆจนมันขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างน่ามอง
“อะ..ผมมะไม่ได้กลัวสักหน่อย” คยูฮยอนพยายามปรับคำพูดให้เป็นปกติที่สุดเพราะโดนเล้าโลมจากทางด้านหลังไม่หยุดแล้วดูเหมือนว่าซีวอนจะรู้ตัวจึงส่งฝ่ามือหนาย้อนขึ้นมาบีบคลึงยอดอกทั้งสองข้างเล่นเสียจนเพลินมือ
นิ้วยาวที่ชโลมไปด้วยคราบน้ำสีขาวขุ่นจากเจ้าตัวถูกส่งเข้าไปในช่องทางอย่างเชื่องช้าจนคยูฮยอนเกร็งตัวแน่นทันที
“ไม่กลัว..ก็อย่าเกร็งตัวแบบนี้สิครับมันจะเจ็บนะ” พูดอย่างปลอบประโลมจนคนฟังหันมาค้อนขวับเข้าใส่
ริมฝีปากอิ่มเบ้ออกเล็กน้อยอย่างคนเจ็บระปนเสียวก่อนจะเอื้อนเอ่ยคำที่ทำให้ซีวอนหลุดยิ้มออกมา
“ก็มันเจ็บจริงๆนี่ครับไม่ได้ทำตั้งนานมันจะไม่เจ็บได้ยังไงเล่า”
“งั้นต่อไปพี่จะทำทุกวันเลยเนอะเด็กน้อยของพี่จะได้ไม่เจ็บ”
ซีวอนหัวเราะเสียงทุ้มจนคยูฮยอนอดไม่ได้ที่จะเบ้ปากออกอย่างหมั่นไส้จนลืมความเจ็บบริเวณชั่วล่างไปเสียสนิท
และคงจะลืมคำพูดของตนเองด้วยละมั้งว่าพูดจาอะไรออกไปจนน่าฟัดมากขนาดไหน
“ไม่ต้องเลยอ๊า!!”
คยูฮยอนซุกหน้าลงกับหมอนใบโตเมื่อซีวอนนั้นกดแกนกายเข้ามาแทนที่นิ้วยาวโดยไม่รู้ตัวและนั้นมันก็ทำให้แกนกายที่แข็งตัวจนขยายใหญ่เข้าไปได้ลึกกว่าทุกครั้งริมฝีปากอิ่มครางแผ่วกับหมอนใบโตพร้อมกับน้ำตาสีใสที่หยดเลอะหมอนไม่ใช่เพราะเศร้าหรือเสียใจแต่มันเป็นเพราะเจ็บจนจุกต่างหากจะใส่เข้ามาก็น่าจะบอกกันบ้างนะครับ!
“อือ..คยูฮยอนแน่นชะมัด” ริมฝีปากอิ่มที่กำลังจะหันมาต่อว่าเป็นอันต้องชะงักลงเมื่อได้ยินเสียงทุ้มแหบพร่าเอ่ยออกมาแบบนั้นใบหน้าหวานแดงระเรื่อเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ของวันซุกลงกับหมอนนิ่มอย่างไม่กลัวว่าจะหายใจไม่ออกจนซีวอนต้องเป็นฝ่ายเชยคางเรียวให้หันมาแล้วประกอบริมฝีปากหากันอีกครั้ง
“อ๊ะ..อ่าา” คยูฮยอนครางเสียงหวิวยามที่แกนกายใหญ่ขยับเข้าออกมันเสียดสีช่องทางที่ปิดสนิทไม่ได้ถูกใช้งานจนแดงช้ำแต่คยูฮยอนกลับไม่ยี่ระต่อมันเพราะปลายแกนกายใหญ่นั้นกระแทกได้ลึกจนโดนจุดกระสันต์ทุกทีที่ขยับเข้าออก
ซีวอนละริมฝีปากออกก่อนจะกัดกรามแน่นกับความคับแน่นที่เข้าโอบล้อมแกนกาบเขามันทำให้เขาแทบอยากจะปลดปล่อยในทุกวินาทีที่ขยับแต่เขาก็ต้องอดใจไว้เพราะอยากเก็บเกี่ยวความหอมหวานจากร่างตรงหน้านี่ให้ได้มากที่สุด
“เด็กน้อย..เด็กน้อยของพี่” เสียงทุ้มต่ำที่ครางอยู่ข้างใบหูนิ่มกับมือหนาที่ล็อคสะโพกมนไว้แน่นแกนกายที่ขยับเข้าออกถี่รัวและไม่ยั้งจนเกิดเสียงน่าอายไปทั่วห้องแบบนั้นมันทำให้คยูฮยอนรู้สึกเขินจนหน้าร้อนไปหมดแต่ถ้านั้นมันทำให้พี่ซีวอนมีความสุขแล้วละก็เขาจะครางแบบนอนสต็อปเลยก็แล้วกันนะ
“อ๊ะอ๊าาาา
พี่ซีวอนเร็วหน่อยอ๊ะ” คยูฮยอนคงไม่รู้ตัวว่าได้เบียดสะโพกมนเข้าหากับแกนกายใหญ่มากขึ้นฝ่ามือหนาบีบคลึงสะโพกมนแรงๆอย่างคนหมั่นเขี้ยวก่อนโถมกายใส่ไม่ยั้งจนเตียงเกิดเสียงดังเอี๊ยดอ๊าด
ริมฝีปากอุ่นขบเม้มแผ่นหลังเนียนจนขึ้นรอยแดงช้ำแกนกายใหญ่ขยับออกจนเกือบหลุดแล้วกระแทกกลับไปใหม่อย่างแรงจนคยูฮยอนถไหลตัวไปข้างหน้าดีที่ซีวอนเอามือกั้นไว้ไม่อย่างนั้นหัวโขกกับเตียงแน่ๆ
“อืม..คยูฮยอนรัดพี่แน่นๆแบบนั้นแหละอ่า..” ซีวอนครางเสียงต่ำแล้วขยับแกนกายเข้าออกไม่ยั้งจนกายบางกระตุกเฮือก
คยูฮยอนหวีดร้องเสียงหลงพร้อมกับปลดปล่อยน้ำรักออกมาอีกรอบไม่ต่างจากซีวอนที่ขยับแกนกายไม่กี่ครั้งก็กระตุกตัวปลดปล่อยน้ำรักออกมาจนช่องทางคับแคบที่ได้รับการเสียดสีนานๆนั้นอุ่นวาบ
คยูฮยอนหอบหายใจหนักแล้วทิ้งตัวซบลงกับหมอนใบนิ่มทันที
ซีวอนขยับแกนกายออกจากช่องทางอย่างเชื่องช้าแล้วมองแผ่นหลังบางที่แดงเป็นจ้ำด้วยความพอใจแต่เพราะเขาไม่ได้กดริมฝีปากหนัก(เหรอ..)นั้นพรุ่งนี้ก็ไม่น่าจะมีรอยให้คนอื่นได้สังเกตคงจะเว้นเสียแต่ตรงต้นคอที่เน้นหนักแต่ผมของคยูฮยอนก็น่าจะบังร่องรอยนั้นเอาไว้ได้จึงไม่น่าจะเป็นปัญหาอะไรมากนัก
มือหนาจัดท่านอนของคยูฮยอนให้เข้าที่แล้วจับหัวทุยให้มันพิงท่อนแขนโดยที่เจ้าตัวเองก็เป็นฝ่ายขยับตัวมาซุกกับอกแกร่งราวออดอ้อน
“จำไว้นะครับว่าพี่รักคยูฮยอนมากนะ”
เสียงทุ้มต่ำกับสัมผัสที่อ่อนโยนนาบลงบนหน้าผากมนมันทำให้คยูฮยอนระบายยิ้มออกมาอย่างเป็นสุข
วางแขนเล็กโอบร่างสูงเอาไว้แน่นราวกับว่าตื่นมาพรุ่งนี้คนตรงหน้าเขาจะหายไปอีกตากลมปรือลงเพราะความเหนื่อยล้าที่เข้ามากินพื้นที่แต่กระนั้นริมฝีปากอิ่มก็ยังคงทำหน้าที่ได้ดีจนคนฟังอดไม่ดีที่จะยิ้มออกมา
“ผมก็รักพี่มากเหมือนกัน..รักแค่คนเดียว” คยูฮยอนพูดเสียงแผ่วก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราไปในที่สุด
ซีวอนระบายยิ้มเต็มแก้มฝ่ามือหนาเกลี่ยไปที่แก้มนิ่มอย่างแผ่วเบาแล้วขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะเดินโป๊ๆไปห้องน้ำแล้วจัดการเช็ดคราบเปื้อนออกให้หมด
ร่างสูงก้มลงเก็บเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายบนพื้นมาใส่ให้คยูฮยอนเหมือนเดิม
“พี่ซีวอน..” แว่วเสียงละเมอออกมาก็ยังเป็นเจ้าของร่างสูงทำให้ซีวอนรู้สึกรักร่างโปร่งตรงหน้าเพิ่มไม่รู้กี่สิบเท่า
ก่อนจะสอดตัวลงไปนอนใต้ผ้าห่มแล้วออกแรงกระชับกอดร่างโปร่งเอาไว้ให้มาแนบอก
คยูฮยอนระบายยิ้มที่ริมฝีปากราวกับคนฝันดีก่อนที่ทั้งคู่จะเข้าสู่ห้วงนิทราไปในที่สุด
